จนมาถึง ม.3 มีแนวคิดในการเลือกเรียนต่อ หลายทาง จนเราต้องเลือก
- แนวคิดแรก ผมคิดเอง ว่าผมอยากเรียนสายอาชีพ เรียน ปวช. ต่อ ปวส. แล้วค่อยเรียนต่อ ป.ตรี ไม่ใช่เพราะเรียนไม่เก่งนะ แต่เพราะอยากลองจับเครื่องไม้เครื่องมือ ได้ทดลอง ได้ปฏิบัติจริงจัง เพื่อเป็นพื้นฐานในการเรียน ป.ตรี ซึ่งเกรดของผมก็สามารถได้รับการคัดเลือกในระบบโควต้า ของสถาบันอาชีวะในจังหวัดนครปฐมได้สบายๆ แต่แนวคิดนี้ก็ไม่ได้รับการสนับสนุนจาก คุณพ่อ-คุณแม่มากนัก (แต่ท่านไม่ได้ห้ามอย่่างจริงจังนะ เอาเป็นว่าผมดูออกแล้วกันว่าท่านก็ห่วงพฤติกรรมของผมเหมือนกัน ว่าอาจจะออกนอกลู่นอกทาง) ผมก็อย่างทดสอบตัวเองเหมือนกัน โดยการสมัครสอบคัดเลือกที่สถาับันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ ในสาขายอดนิยม อิเล็กทรอนิกส์ ปรากฎว่า "ไม่ติด" แต่ก็ทำใจไว้แล้วเพราะวันที่สอบ ก็รู้ตัวเองแล้ว ไม่ใช่ทำไม่ได้นะ แต่ทำไม่ทัน เราไม่ค่อยได้ฝึกการคำนวณเยอะ แข่งกับเวลาแบบนี้ ส่วนโอกาสในการได้รับโควต้า ก็ต้องสละให้เพือนไป เพราะเพื่อนมาขอร้องให้สละสิทธิ์ (เขาเกรดไม่ค่อยดี) ก็เลยช่วยไป
- แนวคิดที่สอง เรียนต่อสายวิทย์-คณิต ซึ่งเป็นสายยอดนิยมของพวกที่คิดว่าตัวเองเก่งคำนวณ และวิทยาศาสตร์ จากแนวคิดที่สองนี้ก็มีแนวคิดย่อยไปอีก
- ทางเลือกที่1 เรียนต่อ ม.ปลายที่เดิม เพราะตัวเองได้รับคัดเลือกให้เรียนต่อได้โดยไม่ต้องสอบ (เกรดดีอยู่เหมือนกัน)
- ทางเลือกที่2 เรียนต่อ ม.ปลายที่อื่น เพื่อหาประสบการณ์ (ไม่รู้จะหาอะไรกันนักกันหนา) ก็เลยไปสอบเข้าที่โรงเรียนพระปฐมวิทยาลัย คราวนี้สอบติดครับ ตัวจริงด้วย แต่ตอนไปดูผลสอบนี่สิ ตลกหน่อย ด้วยความที่เราไม่ค่อยมีโชคกับการสอบ ก็เลยไม่ค่อยมั่นใจ จึงไปดูกระดานตัวสำรองก่อน พอไม่มีชื่อก็ เตรียมทำใจแล้ว แต่ตอนกลับเดินผ่านกระดานตัวจริง และไม่มีคนดูอยู่พอดี ก็เลยเข้าไปดู คราวนี้เจอชื่อตัวเองแฮะ ดีใจมาก ๆ
ผมกังวลเรื่อง ชุดนักเรียน กับทรงผม มากที่สุด ที่สาธิตว.ค. กางเกงสีดำ รองเท้าดำ (ซึ่งบางครั้งผมก็ใส่รองเท้ากีฬาสีขาว รองเท้าหุ้มข้อไปเรียน) ทรงผมรองทรงสูง ในขณะที่พระปฐม เป็นกางเกงสีกากี รองเท้าสีน้ำตาล และทรงผมทรงนักเรียน สำหรับผมมันดูไม่หล่อเอาซะเลย ผมคิดหนักมาก จนกระทั้ง นึกขึ้นได้ถึงเป้าหมายของตัวเอง คือ "ประสบการณ์ใหม่ ๆ" ผมเลือกเรียนที่ โรงเรียนพระปฐมวิทยาลัย ทั้ง ๆที่โรงเรียนนี้ฝ่ายปกครอง เข้มมาก ๆ ต้องตัดผมทรงนักเรียน กางเกงสีกากี และรองเท้าสีน้ำตาล แล้วมาดูกันว่าผมคิดถูกหรือคิดผิด...
